Sessiz, yorgun, ağır, gözkapaklarım kapanıyor yine… Yine… Yıkık, dökük, bu şehrin duvarları birer birer üstüme yıkılıyor yine…Yine… Kuş sürüleri terk ederken bu şehri, ardında yoksul ve kimsesiz çocuk gibi bırakıyor yine… Yine… Ve sonbahar sinsice yaklaşarak peşinde köpek gibi bir yalnızlığı üstüme sürüklüyor yine… Yine… Sözler hep yalan! Yeminleri unut! Bir veda bir sebepsiz tokat gibi çarpıyor yine… Yüzüme… Şarkılar yalan! Duyduklarını unut! Bir hikaye rüzgarın ellerinde savruluyor yine… Yine! Kestim! Akıttım! Damarlarımdaki kanımda akan o kirli siyah yalanları! Olmadı! Sildim! Çıkardım! Yüzümden kazıdım yüzüme çizdiğin o siyah derin yazıları! Olmadı! Kustum! Tükürdüm içimde senden kalan o keskin o acıtan hatıraları! Olmadı! Söktün! Defalarca diktim o küçük ellerinle açtığın ve sızlayan bütün yaralarımı! Olmadı! Bana ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın çocuk! Niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın çocuk! Göremiyorum, duyamıyorum artık dokunamıyorum çocuk! Anlatamıyorum anlatamıyorum artık ağlayamıyorum çocuk! İnanmıyorum inanmıyorum artık inanamıyorum çocuk! Bilmiyorum bilmiyorum artık sevemiyorum çocuk! Ne yağmur, ne kar, ne yüzüme vuran rüzgar, canımı yakan acıtan sonbahar, daha dinmedi çocuk! Seni silmedi çocuk! Alev alev yanan kirpiklerinde saçılan kıvılcımlarınla başlayan bu yangın daha sönmedi çocuk Sönemedi çocuk! Bu viran şehirde, bu viran hikaye henüz bitmedi! Bitmedi bitmedi bitmedi çocuk! Bitemedi çocuk! Bu aciz şarkılar, bu aciz dualar seni geri getirmedi getirmedi getirmedi çocuk! Dönmedin çocuk! Bana ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın… Ne yaptın çocuk! Bunu niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın… Niye yaptın çocuk!? Bu döküman AkorMerkezi.com'da yayınlanmıştır. http://www.akormerkezi.com